Zerwanie więzadeł krzyżowych u psa

Naderwanie, a więc również uszkodzenie więzadła krzyżowego stawu kolanowego to jeden z najpowszechniejszych problemów dotykających układ ruchowy czworonoga. Widać go przede wszystkim po kulawiźnie tylnej kończyny. Omówmy bardziej szczegółowo mechanizm tej kontuzji. Przednie więzadło krzyżowe w stawie kolanowym ma za zadanie spoić kość udową z kością piszczelową. Główny cel tej części ciała to stabilizowaniu stawu - zapobieganie nadmiernej rotacji i wysuwaniu się kości piszczelowej w odniesieniu do kości udowej. Zerwane więzadło odbiera też możliwość przeprostowywania kolan. Przypadłość ta dręczy głównie psy dużych ras, choć być może nawet sami się z nią zetknęliśmy – to bardzo groźny i niestety częsty dla sportowców uraz.

Jak dochodzi do uszkodzenia więzadła? Albo na skutek urazu mechanicznego i gwałtownego zerwania struktur, albo jako następstwo powolnego procesu zwyrodnieniowego. Zwyrodnienie z kolei wywołuje starzenie się organizmu lub niewłaściwe ułożenie kończyn – na przykład koślawość kolan. Błędy w postawie prowadzą do niewłaściwego rozkładu sił obciążeń w stawie kolanowym i rozłożoną w czasie degradacje jego struktur – kolejnych więzadeł. Rozwijające się oraz długotrwałe unieruchomienie kończyny, chociażby w opatrunku gipsowym, wraz z małą ruchliwością psa wywołują zmiany zwyrodnieniowe. Uszkodzenie zdrowego więzadła wynika ze znacznego obciążenia i bardzo nieszczęśliwego skręcenia kończyny – znanego jako rotacja. Przerwanie staje się łatwiejsze, gdy procesy zwyrodnieniowe szkodzą standardowej strukturze stawu.

Po czym rozpoznać zerwanie więzadeł?

Objawy oraz ich natężenie uzależnione są od topografii i zaawansowania zerwania więzadła (może być ono całkowite lub częściowe)oraz od przebiegu procesu zwyrodnieniowego, a nawet w skrajnym wypadku zmian nowotworowych. Nagłe, będące skutkiem urazu zerwanie przejawia się jako widoczna kulawizna. Wtedy oczywiście trzeba oszczędzać chorą kończynę naszego pupila. Częściowe naderwanie zazwyczaj rozpoznać da się po okresowym utykaniu o niezbyt dużym nasileniu. Ruchomość kości w obrębie chorego stawu ulega powiększeniu – sprawdza się to diagnostyką w postaci testu szufladkowego. Zwierzę odciąża kontuzjowaną kończynę ze szkodą dla siebie – pojawia się wpierw osłabienie, a potem zanik mięśni.

Przyczyny i czynniki urazu

Bezpośrednie przyczyny uszkodzenia więzadeł to przede wszystkim urazy mechaniczne, choroba zwyrodnieniowa stawów oraz błędy w trzymaniu poprawnej postawy. Wśród czynników zwiększających szansę ataku tej groźnej kontuzji należy wyróżnić popularną wśród zwierząt domowych otyłość. Zbyt dużo kilogramów to nadmierne obciążenie struktur stawu. Wynika z niego większe ryzyko uszkodzeń więzadeł krzyżowych, czego niewątpliwie nie można zignorować. Inny czynnik to mierna budowa ciała, a więc brak dobrej obudowy mięśniowej. Dobrze rozbudowane mięśnie działają stabilizująco na stawy, więc istotne są regularne ćwiczenia poprawiające umięśnienie ciała. Regularny ruch zwierząt to znana każdemu konieczność (tutaj rekomendujemy taki typ zabaw z psem jak agility czy flyball). Inne rzeczy wpływające na szanse zerwania więzadeł to uwarunkowania genetycznie czy anomalie budowy kośćca, jak przykładowo zwężone doły międzykłykciowe, nadmiernie nachylona piszczel oraz rzepka podatna na zwichnięcia. Z tego powodu rekomenduje się, aby zwierzęta posiadające wady postawy i nieprawidłowości budowy kośćca nie były dopuszczane do rozmnażania się, bi istnieje ryzyko przeniesienia anomalii na miot.