Atopia u psów

Atopia to nazwa na alergiczne wziewne zapalenie skóry u czworonogów. To wynikająca z genetyki uwarunkowana reakcja układu immunologicznego w postaci szkodliwie podwyższonej reakcji organizmu na nawet małe dawki alergenów, przez co dochodzi do powstawania zbyt dużej liczby określonych rodzajów przeciwciał. Do najpopularniejszych i najgroźniejszych alergenów wliczamy rzeczy tak powszechne jak chociażby pyłki traw, chwastów, drzew, zarodniki grzybów pleśniowych i roztocza kurzu domowego. Przypadłość dotyka też kotów.

Czym jest?

Atopia to choroba genetyczna, której mechanizm dziedziczenia wciąż stanowi zagadkę. Atopia zazwyczaj pojawia się się w wieku od 3-6 miesięcy aż do 6 lat. W większości przypadków pierwsze objawy atopii pojawiają się między 1 a 3 rokiem życia psa. Rasa lub bycie mieszańcem nie są żadną zaporą dla atopii i dotyka ona każdej odmiany, ale w większym natężeniu stwierdza się ją u następujących ras: west high land white terier, boksery, golden retrivery, labradory, buldogi francuskie i angielskie, teriery szkockie, mopsy, a także bulteriery. Płeć nie odgrywa większej roli. Chorobę cechuje też sezonowość występowania związaną z uwalnianiem zarodników przez grzyby oraz kwitnieniem roślin. Zakłada się, że tereny wilgotne i o wyższej temperaturze sprzyjają ujawnianiu się tej wady genetycznej.

Objawy

Powinno nas zastanowić występowanie u pupila cech takich jak świąd w okolicy pyska i oczu, przestrzeni międzypalcowych, uszu, pachwin i pach, okolicy stawu skokowego i nadgarstkowego. Dochodzi do rozpaczliwego drapania, a ono tworzy strupy, zliszajowacenie, zgrubienie naskórka, blizny, ponadto uwidaczniają się wyłysienia, przebarwienia włosa i skóry, nadmierny suchy lub tłusty łojotok, czasem nadmierna potliwość. Tego typu rzeczy sugerują atopię u czworonoga.

Niepokoić musi to, że po uszkodzeniu skóry pojawiają się wtórne zakażenia bakteryjne prowadzące do powstania ropnego zapalenia skóry. Atopii nieraz towarzyszy nawracające przewlekłe zapalenie ucha zewnętrznego oraz spojówek.

Jak leczyć?

Schorzenie genetyczne u psa jest w stanie stwierdzić jedynie lekarz weterynarii, a służy mu do tego zespół badań klinicznych i laboratoryjnych. Wykonuje się je w oparciu na specjalistyczne kryteria dostosowane dla konkretnych zwierząt. Posiadacz też odgrywa niebagatelną rolę w diagnozowaniu choroby swojego pupila - należy udzielić kilku niezwykle potrzebnych informacji. Chodzi między innymi o to, czy u zwierzęcia pojawiał się świąd w wymienionych już wcześniej miejscach, czy atopia ma swoją historię wśród poprzednich pokoleń, ile lat lub miesięcy miał pies przy objawieniu się pierwszych objawów chorobowych, czy leki stłumiły skutecznie objawy. Pozostaje też kwestia sezonowości objawów i ich ewentualnego wzmacniania się w danej części roku.

Lekarz weterynarii wybiera spośród bardzo odmiennych schematów leczenia, ale każdy z nich koniecznie musi opierać się przede wszystkim na eliminacji objawów świądowych. Do tego z kolei służyć mają podawane regularnie specjalne leki oraz stosowanie szamponów leczniczych (udostępnianych w lecznicach weterynaryjnych). Właściciel zobowiązany jest do eliminacji prawdopodobnych alergenów ze środowiska oraz innych przyczyn świądu jak cieszące się złą sławą pchły – je usuwamy specjalnymi preparatami skierowanymi przeciwko nim. Co ważne, atopia to choroba powracająca, a więc skutecznie pokonamy jedynie jej objawy, a one będą co jakiś czas nawracać i dręczyć naszego pupila oraz prawdopodobnie jego potomstwo.