Anemia u psów
Anemia sama w sobie nie zalicza się do chorób. To objaw towarzyszący często innym jednostkom chorobowym. To najpopularniejsze z występujących zaburzeń czerwonych krwinek, objawiające się ich zmniejszoną produkcją – erytrocytów, hemoglobiny oraz hematokrytu, a więc proporcji elementów morfotycznych krwi do objętości całek krwi. Właściciel sam dosyć często zauważa budzące obawy cechy u swojego czworonoga, do których zaliczają się letarg, nietolerancja wysiłkowa, blade błony śluzowe czy przyspieszony oddech. Anemię nieraz wykrywa się podczas rutynowych badań: krwi, dodatkowych (przykładowo USG) czy klinicznych (szmery sercowe lub powiększone węzły chłonne).
Przy podejrzeniu wystąpienia anemii trzeba będzie jak najszybciej wykonać badanie krwi. Nie zaszkodzi też przeprowadzenie pomiaru liczby retikulocytów - młodocianych postaci czerwonych krwinek – aby określić typ anemii. Może być ona regeneratywna (szpik da radę tworzyć nowych krwinek) i nieregeneratywna (szpik utracił tę właściwość).
Klasyfikacja anemii u zwierząt
Podstawowy podział anemii bazuje na podziale za względu na szanse odbudowy zniszczonych erytrocytów. Zatem omówmy przedstawione już kategorie.
-anemia regeneratywną – pojawia się wtórnie do stanu utraty krwi (krwotoku) lub hemolizy. Gdy pojawia się krwotok - wewnętrzny bądź zewnętrzny, szpik pobudzany będzie do produkcji nowych – jeszcze w pełni nie wykształconych form, a one zmieniają się w dojrzałe erytrocyty mające zrekompensować powstałe ubytki. Do hemolizy (rozpadu erytrocytów) dochodzi w tle procesów autoagresywnych – chodzi o między innymi niedokrwistość immunohemolityczną, w wyniku wad wrodzonych – niedobór kinazy pirogronianowej, pasożytów wewnętrznych krwi jak przenoszony przez kleszcze pierwotniak Babesia canis czy Mycoplasma haemofelis, pasożytów przewodu pokarmowego i negatywnego wpływu niektórych leków lub toksyn.
-anemia nieregeneratywna – szpik nie posiada zdolności do tworzenia nowych form krwinek. Głównie dotyka wszystkich linii komórek prekursorowych, ale sporadycznie się zdarza, że obejmuje jedynie erytrocyty. Tak mocne uszkodzenie szpiku występuje wtórnie do przewlekłej niewydolności nerek, przewlekłej niewydolności wątroby, niedoczynności tarczycy, do chorób zakaźnych (jak chociażby Erlichia, białaczka kotów, zespół niedoboru odporności czy panleukopenia kotów).
Przyczyny są bardzo odmienne. W przypadku potwierdzenia przypuszczeń o anemii u zwierzęcia dobrze jest szczegółowo przeanalizować co spowodowało taki stan i podjąć terapię. Następne badania, które wypada wykonać w sytuacji podejrzenia lub stwierdzenia anemii to zbadanie kału, aby odrzucić lub wykryć rolę pasożytów. Skontrolowanie obecności krwi w kale oraz przebadanie moczu – na obecność krwi, podwyższony poziom bilirubiny, zmniejszony ciężar właściwy czy pojawianie się białka w moczu.
Leczenie
Leczenie zależy od typu anemii, jej stopnia zaawansowania określanego wynikami morfologii i biochemicznych badań krwi. W chwili wykazania zdecydowanej utraty erytrocytów, niskiego hematokrytu i niskiego stężenia hemoglobiny koniecznym czasem staje się przetoczenie krwi.
Trzeba jednak pamiętać, że tendencję do odmiennych wyników erytrocytów mają:
-młode osobniki
-niektóre gatunki pokroju pudla, charta angielskiego czy akity.
Inne rodzaje czworonogów z kolei obciążone są pewnym genetycznym uwarunkowaniem do występowania anemii. Ich posiadacze powinni szczególnie pamiętać o możliwości jej pojawienia się. Zaliczają się do nich:
-spaniele
-beagle
-west high land white terier
-sznaucery olbrzymie.