Zespół ogona końskiego
Choroba ta objawia się całym zespołem objawów neurologicznych. Wynika ona z uszkodzenia tylnego odcinka rdzenia kręgowego – czyli właśnie miejsca znanego w weterynarii jako koński ogon. Pojawia się on najczęściej na skutek ucisku przez masywną centralną przepuklinę krążka międzykręgowego kilku korzeni nerwowych w efekcie stenozy (zwężenia) światła kanału kręgowego.
Objawy oraz przebieg choroby
Początkiem jest przeczulica skóry w okolicy lędźwiowo – krzyżowej. Później zaobserwować można łagodne problemy z podnoszeniem się oraz siadaniem – pies robi to powoli i niechętnie, widać pewną zachowawczość. Następnie pojawia się chwiejność kończyn dolnych. Rozszerza się i wietrzeje zwieracz odbytu, a zwierzę ma trudność z utrzymywaniem kału. W dalszej kolejności pojawia się trudność z nietrzymaniem moczu, bo dochodzi do porażenia pęcherza moczowego. Lista głównych objawów prezentuje się następująco:
-niedowład wiotki kończyn dolnych,
-zaburzenia czucia typu korzeniowego
-niemożność oddania moczu
-objawy rozciągowe
-promieniujące bóle pojawiające się w tej lokalizacji, nasilane przez kaszel, kichanie i zmiany postawy
-zaburzenie wszystkich rodzajów czucia w okolicy krocza, na pośladkach, w części grzbietowej uda,• przy zajęciu korzeni L4-S1 – zaburzenie czucia na grzbietowej powierzchni podudzi i wewnętrznej części stopu
-przy zajęciu korzeni L4 – L 5 – niedowład krótkich mięśni stopy, długich, prostowników grzbietowych stopy i palców, zginaczy kolana i mięśnia pośladkowego wielkiego
-brak odruchu skokowego przy zachowanym odruchu kolanowym
-zaburzenie czynności zwieraczy i impotencja (przy całkowitym uszkodzeniu ogona końskiego)
-stopniowy zanik porażonych mięśni.
Inne przyczyny uszkodzenia
Nie wolno lekceważyć także innych potencjalnych powodów takiego zaburzenia. Należą do nich uraz taki jak mocne ukłucie odcinka ogona końskiego, zwężenie kręgosłupa lędźwiowego (często wynik wady rozwojowej lub zapalenia kości oraz stawów). Powodować zespół potrafią też przewlekłe stany zapalne kręgosłupa, do których zalicza się między innymi zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa czy polineuropatia – uszkodzenie nerwów obwodowych.
Konsekwencje schorzenia
Zespół ogona końskiego prowadzić może do wielu zwyrodnień i niekorzystnych zmian, a zwłaszcza dotyczących układu nerwowego (dobrym przykładem będą zaburzenia zwieraczy). Pojawić się potrafi nawet całkowity niedowład kończyn miedniczych, osłabienie mięśni, bóle w okolicy lędźwiowej kręgosłupa oraz problemy z czuciem. Łączy się to niekiedy z niezrozumiałą utratą wagi psa, co nieraz nakierowuje na trop choroby nowotworowej. Guzy i zmiany też prowadzą do zespołu ogona końskiego, dlatego obowiązkowa staje się konsultacja z lekarzem.
Leczenie zespołu ogona końskiego
Wymienione objawy są podstawą do jak najszybszej konsultacji z weterynarzem w celu podjęcia interwencji chirurgicznej oraz działań fizjoterapeutycznych. Podejrzenie zespołu sprawia, że potrzeba pomocy neurologa oraz neurochirurga. To właśnie badanie neurologiczne oraz obrazowe służą do identyfikacji. Rehabilitacja bardzo mocno spowalnia rozwój choroby, a jej łagodny przebieg i brak poważnych zmian pozwalają całkowicie zatrzymać jej postępowanie.
Mocniej zagrożone rasy
Wrodzona postać lubi atakować małe i średnie psy, takie jak owczarek irlandzki czy border collie. Zdarza się to nawet przy trzecim lub czwartym roku życia. Postać nabyta atakuje około szóstego roku życia duże psy – pamiętać o tym muszą właściciele zwłaszcza owczarków niemieckich i belgijskich, doga niemieckiego, boksera, rottweilera, labradora retreviera i golden retreviera.