Otyłość u psa
Otyłość to problem zdrowotny, który dotyka nie tylko ludzi, ale i w dużej mierze zwierząt domowych. Liczne badania potwierdzają, że nadliczbowe kilogramy potrafią wywierać szkodliwy wpływ na zdrowie oraz czas życia psów i kotów. Nadwaga u zwierząt często przekłada się na predyspozycje do chorób ortopedycznych, cukrzycy, chorób dróg moczowych, układu rozrodczego, schorzeń dermatologicznych, a nawet nowotworów.
Ostatnio przeprowadzone badania pochodzą z Australii. Wykazano, że aż 33,5 % psów zostało sklasyfikowanych jako zwierzęta ze zbyt dużą masą ciała, natomiast 7,6 % określono jako otyłe. (źródło - Vet Rec., 2005). W Polsce szacuje się, że wagę powyżej normy ma 47 procent kotów i 39 procent psów.
Ja określić otyłość czworonoga?
Nie da się ukryć, że stwierdzenie otyłości u zwierząt jest cięższe do udowodnienia niż w przypadku człowieka. Największą popularnością cieszy się metoda jest porównania aktualnej wagi zwierzęcia z taką, którą uznaje się za optymalną masę ciała typową dla danego gatunku. W przytoczonym australijskim badaniu założono, że jako nadwagę określa się sytuację, gdy masa ciała zwierzęcia jest wyższa niż 15 % powyżej ich wzorcowej masy, a jako otyłość, gdy jego masa ciała przekracza ją aż o 30%.
Innym skutecznym typem diagnozy kondycji ciała okazuje się być wskaźnik BCS (Body Condition Score). Opiera się na palpacyjnej i wizualnej ocenie grubości tkanki tłuszczowej w konkretnych obszarach ciała: nad żebrami, wzdłuż kręgosłupa, u podstawy ogona i w dolnej części jamy brzusznej. Gdy przyjmuje się perspektywę z góry, to koty i psy o prawidłowej wadze przybierają figurę klepsydry, z widocznym wcięciem między żebrami. U zwierząt długowłosych wcięcie przy prawidłowej wadze jest łatwo wyczuwalne podczas dotyku w okolicach żebrowych. Brak wcięcia połączony z obwisłym brzuchem sugerują nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej. Rozpoznaniu powinien towarzyszyć weterynarz, bo choć nietolerancja wysiłkowa czy trudności w poruszaniu się to cenne wskazówki, to jednak mogą nas zmylić.
Czynniki sprzyjające otyłości
Nie ma jednorodnych przyczyn nadwagi. Można wymienić jednak kilka jej podstawowych źródeł. Należą do nich rasa, płeć, wiek, zabiegi kastracji i sterylizacji lub brak odpowiedniej ilości aktywności fizycznej i zbilansowanej dieta. W przypadku psów ostrożność wykazywać muszą zwłaszcza właściciele labradorów, beagle, terierów, bassetów, spanieli, jamników długowłosych i większości długowłosych psów ras olbrzymich. Przy kotach narażona szczególnie jest większość mieszańców ras domowych kotów krótkowłosych. Wśród psów i kotów wiek pomiędzy 5 i 10 rokiem życia także sprzyja wzrostowi tkanki tłuszczowej, a samice obu typów czworonogów wykazują w tym kierunku większe predyspozycje.
Skutki otyłości
U zwierząt z nadwagą zaobserwowano krótszą długość życia, a to tylko jeden z problemów. Kłopoty dręczące otyłe zwierzęta towarzyszące to chociażby przewlekłe stany zapalne, przeciążenie układu moczowego, kostno-stawowego, zaburzenia odporności i gospodarki hormonalnej. W skrajnych przypadkach prowadzi to do poważnych konsekwencji zdrowotnych: cukrzyca i nowotwory, niedoczynność tarczycy, kamica dolnych dróg moczowych i nadczynność kory nadnerczy to tylko przykłady.
Leczenie
Terapia dietetyczna to ścisła podstawa kontroli wagi u psów i kotów, a popularność zyskują też terapie behawioralne. Leczenie dobiera się indywidualnie pod dane zwierzę. Dietę bilansuje się i uzupełnia mikroelementami, które zapobiegają niedoborom. Zwiększenie aktywności fizycznej także odkrywa niezwykle istotną rolę w przywracaniu zwierzęcia do zdrowia.